NOSO COMUNICADO SOBOR DO RECENTE REPARTO EÓLICO

A LIGA CÉLTIGA GALAICA , con ocasión da derradeira resolución da Consellería de Industria do REPARTO dos novos adxudicatarios dos Parques Eólicos, quér informar de que frente a realidade de que os históricos beneficiarios de sempre – o colonialismo hispano unido os latifundistas económicos e os seus aparelhos mediaticos e políticos – tentan atacar o BNG por tentar criar una classe empresarial autóctona para coutar o avance da destrucción da identidade nacional e enfortalezer o tecido económico da Galiza; quér saír o paso para comunicar ó Povo Galego o seguinte:

1.- Temos que ter moi claro que partimos todos do mesmo país: GALIZA; e enfrontámonos o mesmo enemigo, que non dubidarían en afortalar as necesidades foráneas e claramente empresariais por riba das cinzas da nosa terra galaica e todo o que dela simboliza.

2.- .-Que é positivo que se concreten normas pra protexer o noso legado cultural, mas achamos que estas medidas som sempre tímidas xá que non desexan escorrentar às entidades industriais privadas, cecáis inatalháveis de fundo, de base, xa que non existe um governo suficintemente intervencionista na economia como pra fertilizar umha indústria pública com capacidade de explotar muitas outras fontes enerxéticas renováveis cun impacto ambental inferior aos dos muinhos de vento.

3 .- Unha oposición sen máis poucas veces deu de si. Pasan os meses, realizanse as obras, uns enchen os petos e todos esquecen (ecoloxistas incluidos).
O que hai que facer é levar isto ao terreo do compromiso social, que as comunidades e a cidadanía vexan que poden demandar que isto teña correspondencia na sua calidade de vida e no seu entorno.
Se a sociedade civil non toma cartas no asunto, chámense asociacións de veciños, asociacións ecoloxistas ou aquelas que velan polo noso patrimonio como a LCG, ninguén o vai facer. E nestes caso cómpre mobilizarase con intelixencia.

4 .- Certo que estes muiños non e gustan nada, coma tampouco gosto dos encoros e moitisimo menos da minicentrais ou das centrais de biomasa (incineradoras encubertas.
O que creemos que ten que ser intelixente é ver que se facemos un sacrificio co noso medio natural de cara a obter enerxía, esixir: ·

Que o principal beneficiario desta producción enerxética sexa Galiza, as suas institucións de autogoberno e a iniciativa privada do País, non a allea.·

Paradoxalmente os que poñen o berro no ceo por que as empresas enerxéticas españolas coma REPSOL-YPF ou ENDESA poidan rematar en mans non españolas, atopan reprobábel que os galegos miremos polo noso.·
A producción eólica entra dentro das produccións enerxéticas chamadas renobaveis e/ou (ecolóxicas). Outras produccións enerxéticas son máis nocivas e debemos esixir garantías de que no noso País NUNCA correremos o perigo de que nos instalen producción nuclear.

Polo tanto, vemos oportuno esixirlle aos partidos políticos nesta época pre-electoral e diante do sacrificio ao medio natural que os parques eólicos supoñen, que declaren no parlamento galego a Galiza coma livre de centrales nucleares e da enerxía atómica, xa sexa de uso civil (para-raios) ou militar (submarinos)·
Coa mesma esixirlle á xunta un calendario para a retirada das centrais de Meirama e As Pontes.·
Esixir un maior compormiso para as adxudicatarias e a para a propia administración coa conservación e protección do entorno dos parques eólicos tanto no que refire ao medio natural como ao patrimonio arqueolóxico e monumental.·
Esixirlle a administración que estableza por Lei, que as comunidades próximas aos parques eólicos conten con garantías de suministro electrico en condicións e melloras notabeis na sua calidade de vida (banda larga de internet) e axudas para as reformas e melloras no aillamento das vivendas desas comunidades.

Non basta con que as comunidades de montes ou os concellos saian en certa medida beneficiados, tamén teñen que ser o conxunto dos cidadáns galegos e moi particularmente os que mora á beira dos parques eólicos.
En ningún caso poden os noso paisanos ver mermada a sua calidade de vida.

Se as empresas obteñen beneficios tamén o fai a administración e ambas deben velar para que o impacto da producción enerxética sexa mínimo.·
Esixir o escrupulosos respecto a propiedade comunal do monte galego alí onde está en vigor e o repecto ás leis que o regulan.·
Como a todo o povo galego, gostaríanos o proxecto do grupo Inveraván, que tiña como contrapartida o traslado de Ence, pero non presentaron o proxecto da solvencia enerxética e industrial necesaria para gañar o concurso dando só o seu compromiso de realizar un estudo sobor da viabilidade técnica e económica do posible cambio da papelera; obtendo nestas ambiguas inconcrecións unha das puntuacións máis baixas de todo o concurso.·

Por último a LCG extráñanos sobremaneira as acedas críticas que algúns teñen vertido sobre un concurso público cando calaron solemnemente cando o PP repartiu 4.000 megavatios a dedo e cun resultado polo que o 80% deles quedaron en mans de tres ou catro empresas que nin sequera teñen o domicilio social en Galicia

ANTONIO LOURENCO

António Lourenço Fontes leva exercendo de crego corenta e sete anos na raia seca, entre as terras do Barroso portugués e A Limia.

Rompeu, dende un principio, co estereotipo de crego, aínda que o levase a vivir coa ameaza constante de ser afastado das súas funcións pola xerarquía eclesiástica.

Celebra unha vez ao ano unha misa con cantares ao desafío, polo que foi apercibido polo bispo de Vila Real, o mesmo que ameazou con expulsalo da Igrexa se seguía ao mando da organización do encontro de menciña popular e bruxos en Vilar de Perdices.
Tamén foi perseguido polos estamentos políticos durante a ditadura salazarista, cando agachaba os mozos que escapaban da guerra colonial e pretendían emigrar a pesar da prohibición.

António Fontes, como amante da Raia, considera que esta morreu dende que desapareceu o contrabando.

Agora, coma responsábel dunha albergaría rural trata de atraer visitantes e dinamizar unha terra cada vez máis baleira. O parkinson atou un tanto o espírito e ímpeto deste crego singular. En febreiro celebrará, o venres trece coma de cotío, o día dos seres do máis alá.

Innovou a misa con cantares de desafío?

Levo máis de vinte anos facéndoo. Este ano participaron vinte e dous cantores. Agora xa o entenden pero, hai anos, ao bispo de Vila Real non lle gustou vela na televisión, xa que entendia que estaba fóra de contexto e era provocadora. Prohibiuna, por iso a tivemos que mudar un pouco.

Parecidos problemas tivo polo congreso de bruxas?

Moito pior, ao bispo presionárono para que me mandase calar. A presión viña de persoas que tiñan negocios de parapsicoloxía e medicina científica e mesmo curas que non querían que eu saise nos medios de comunicación con ese rótulo de padre que promove as bruxas. O primeiro congreso foi no ano 1983. A intención era dar a coñecer a medicina popular, os videntes, os curandeiros, os capadores, os bruxos das aldeas. Tratei de facer unha alerta galego portuguesa para que non se perdese esa tradición.

A carón do congreso naceu o licor “levanta o pau”?

É parecido ao licor café galego, pero quixemos darlle un nome máis atrainte, máis brincadeiro e amáis introducímoslle herbas afrodisíacas coma a bretónica, o foxo ou a ortiga. É un licor que levanta o ánimo.

CELEBRAMOS A DECLARACION BIC DO DOLMEN!!!

E non só o Dolmen de San Tomé, no Valadouro; senón tamén o recoñecemento oficial da sua bisbarra, protexendo os 200 metros cadrados oficiais.
Son máis de 10 anos de investigación nos Penidos que agora, hoxe son dalgún xeito recoñecidos oficialmente.
Mais non hai que durmirse nos laureis e hai que seguir loitando para ampliar o campo e seguir dignificando estos eidos potenciados dende hai tres anos pola nosa revista O PRADO DAS CHANTAS, que chega por fin ó seu número 46.

Aproveitamos para saudar dende eiquí a tódalas persoas que con a sua labor continuada a través dos anos, lograron erguer as esperanzas de recuperación de toda a Serra do Xistral.

IMPUNIDADE